معین الحق

باده بده ساقیا، ولی ز خُمّ غدیر
چنگ بزن مطربا، ولی بیاد امیر

تو نیز ای چرخ پیر بیا ز بالا به زیر
داد مسرّت بده ساغر عشرت بگیر

     *     *      *     *
بلبل نطقم چنان قافیه‌پرداز شد
که زهره در آسمان به نغمه دمساز شد

محیط کون و مکان دائره‌ی ساز شد
سَروَر روحانیان هو العلّی الکبیر

    *     *      *     *
نسیم رحمت وزید، دهر کهن شد جوان
نهال حکمت دمید پر ز گل ارغوان

مسند حشمت رسید به خسرو خسروان
حجاب ظلمت درید ز آفتاب منیر

     *     *      *     *
وادی خمّ غدیر منطقه نور شد
یا زِ کفِ عقل پیر تجلّی طور شد

یا که بیانی خطیر ز سرّ مستور شد
یا شده در یک سریر  قِران شاه و وزیر

      *     *      *     *
شاهد بزم ازل شمع دل جمع شد
تا افق لم یزل روشن از آن شمع شد

ظلمت دیو و دغل ز پرتوش قمع شد
چه شاه کیوان محل  شد به فراز سریر

      *     *      *     *
چون به سر دست شاه  شیر خدا شد بلند
به تارک مهر و ماه  ظل عنایت فکند

به شوکت فر و جاه  به طالعی ارجمند
شاه ولایت پناه  به امر حق شد امیر

     *     *      *     *
مژده که شد میر عشق  وزیر عقل نخست
به همّت پیر عشق  اساس وحدت درست

به آب شمشیر عشق  نقش دوئیّت بشست
به زیر زنجیر عشق  شیر فلک شد اسیر

      *     *      *     *
فاتح اقلیم جود به جای خاتم نشست

یا به سپهر وجود نیّر اعظم نشست

یا به محیط شهود مرکز عالم نشست

روی حسود عنود سیاه شد همچو قیر

      *     *      *     *
صاحب دیوان عشق عرش خلافت گرفت

مسند ایوان عشق زیب و شرافت گرفت

گلشن خندان عشق حسن و لطافت گرفت

نغمه دستان عشق رفت به اوج اثیر

     *     *      *     *
جلوه به صد ناز کرد لیلی حسن قِدم

پرده ز رخ باز کرد بدر منیر ظُلم

نغمه‌گری ساز کرد معدن کلّ حکم

یا سخن آغاز کرد عن اللّطیف الخبیر

      *     *      *     *
به هر که مولا منم  علی است مولای او

نسخه اسما منم  علی است طغرای او

سرّ معمّا منم ع لی است مجلای او

محیط انشا منم  علی مدار و مدیر

      *     *      *     *
طور تجلّی منم  سینه سینا علی است

سرّ اناالله منم  آیت کبرا علی است

ذرّه بیضا منم  لؤلؤ لالا علی است

شافع عقبی منم  علی مشار و مشیر

      *     *      *     *
حلقه افلاک را سلسله جنبان علی است

قاعده خاک را اساس و بنیان علی است

دفتر ادراک را طراز و عنوان علی است

سیّد لولاک را علی وزیر و ظهیر

      *     *      *     *
قبله اهل قبول غرّه نیکوی اوست

کعبه اهل وصول خاک سر کوی اوست

قوس صعود و نزول حلقه ابروی اوست

نقد نفوس و عقول به بارگاهش حقیر

      *     *      *     *
طلعت زیبای او ظهور غیب مصون

لعل گهرزای او مصدر کاف است و نون

سرّ سویدای او منزّه از چند و چون

صورت و معنای او نگنجد اندر ضمیر

      *     *      *     *
یوسف کنعان عشق بنده رخسار اوست

خضر بیابانِ عشق تشنه گفتار اوست

موسی عمران عشق طالب دیدار اوست

کیست سلیمان عشق بر در او؟ یک فقیر!

       *     *      *     *
ای به فروغ جمال آینه ذوالجلال

«مفتقر» خوش مقال مانده به وصف تو لال

گرچه براق خیال در تو ندارد مجال

ولی ز آب زلال تشنه بود ناگزیر